Gewichtstoename van de schildklier is in feite het effect van het niet goed werken van de schildklier. Via deze klier wordt het schildklierhormoon aangemaakt. Dit hormoon fungeert als de tegenhanger van het lichaam voor de cruise control van een auto. Het is de cruise control waarmee de auto een constante snelheid kan aanhouden. En net als bij een auto is het de schildklier die de rest van het lichaam met constante snelheid laat werken.
Normale niveaus van het schildklierhormoon zorgen ervoor dat de verschillende functies van het lichaam zijn normale activiteit kunnen behouden. Een afname van de productie van het schildklierhormoon en de activiteit van het lichaam neemt ook af. Cellen in het lichaam lijken langzamer te werken. Hierdoor hebben de cellen minder energie nodig. Maar wanneer de hoeveelheid energie die in het lichaam wordt geleverd op hetzelfde niveau blijft, wordt een deel van deze overtollige energie door het lichaam opgeslagen voor toekomstig gebruik. Het lichaam doet dit door de overtollige energie in calorieën om te zetten in vet. Dit wordt op zijn beurt extra gewicht in het lichaam.
Wanneer de schildklier minder schildklierhormoon aanmaakt, gebeuren er veel andere dingen met het lichaam. Doordat de cellen door verminderde activiteit minder energie verbruiken, wordt er minder warmte geproduceerd. Met minder warmte hoeven de zweetklieren de huid niet langer vochtig te houden, omdat het lichaam ook kouder wordt. In deze situatie ondergaan de hersenen ook verminderde activiteit, waardoor ze de hele tijd willen slapen. Hetzelfde geldt voor het hart, omdat het door minder activiteit ook langzamer kan kloppen. Met verlaagde hormoonspiegels in de schildklier vertraagt alles gewoon.
Het tegenovergestelde is waar wanneer de schildklier de juiste hoeveelheid hormonen begint te produceren die het lichaam nodig heeft. Wanneer de niveaus van de schildklierhormonen toenemen, ondergaan de cellen in het lichaam ook een toename in activiteit. Het lichaam heeft hierdoor meer energie nodig en maakt dus gebruik van de vet- en eiwitvoorraden en zet deze om in energie. Omdat vet- en eiwitcelopslag tijdens het gebruik afneemt, ondergaat het lichaam gewichtsveranderingen.
Maar een overactieve schildklier is ook niet goed. Afgezien van de bovengenoemde effecten, stelt een overactieve schildklier het lichaam ook in staat om meer warmte te produceren als bijproduct van de verhoogde activiteit. Het lichaam begint dan te zweten in een poging om dingen af te koelen. De hersenen beginnen dan overuren te maken, wat kan leiden tot prikkelbaarheid en vaak slaapproblemen. Het hart begint ook sneller te kloppen omdat alles in het lichaam in activiteit probeert te versnellen.
In het lichaam is het de hypofyse die het activiteitsniveau in de schildklier bepaalt. Gelegen aan de basis van de hersenen, precies tussen de slapen, bepaalt de hypofyse het niveau waarop de schildklier functioneert en regelt zo hoeveel van het schildklierhormoon in de bloedstroom wordt afgegeven.
Als daar de hypofyse verlaagde niveaus van het schildklierhormoon in de bloedbaan detecteert, stuurt het meer van het schildklierstimulerend hormoon of TSH via de bloedbaan naar de schildklier om het te stimuleren om meer schildklierhormoon te produceren. Gewichtstoename van de schildklier treedt op als het lichaam een onderactieve schildklier heeft.
Een afname van de schildklierfunctie leidt tot minder energieverbruik in het lichaam. Dit zorgt ervoor dat het lichaam overtollige calorieën in het lichaam opslaat als vet, wat resulteert in gewichtstoename.
